Teleskop, uzaktaki nesneleri gözlemlemek için mercekler veya aynalar ve diğer optikleri kullanan optik bir alettir. Işığın mercekten kırılmasını veya küçük deliğe girmek ve görüntüleme için yakınsamak için içbükey aynadan yansıyan ışığı kullanır ve ardından "durugörü" olarak da bilinen, görülmesi için büyüteçli bir göz merceğinden geçer.
Teleskopun ilk işlevi, insan gözünün ayrıntıları daha küçük açısal mesafelerle görebilmesi için uzaktaki nesnelerin açılma açısını büyütmektir. Teleskopun ikinci işlevi, objektif merceğin topladığı gözbebeği çapından (8 mm'ye kadar) çok daha kalın bir ışını insan gözüne göndermektir, böylece gözlemci daha önce görünmeyen sönük nesneleri görebilir.
1608'de Hollandalı bir gözlükçü olan Hans Liebersch, uzaktaki nesneleri net bir şekilde görebilen iki mercekli bir mercek buldu ve insanlık tarihindeki ilk teleskopu yapmak için ilham aldı. 1609'da İtalyan Floransalı Galileo Galilei, bilimsel kullanıma giren ilk pratik teleskop olan 40x çift aynalı teleskopu icat etti. 400 yılı aşkın bir süredir geliştirildikten sonra, teleskop gittikçe daha güçlü hale geldi ve gözlem mesafesi daha da uzaklaştı.